Χαρές και πανηγύρια σε κυβέρνηση, Βερολίνα και Βρυξέλλες για το άνοιγμα στις αγορές της Ελλάδας και για τα πρώτα λεφτά που μας δανείζουν κυρίως ιδιώτες επενδυτές και επενδυτικοί όμιλοι, μετά το καταραμένο 2010.
Ωραία όλα αυτά, για τα ψηφαλάκια που χρειαζόμαστε στις εκλογές που θα γίνουν σε ένα μήνα περίπου, χρήσιμα και για Μέρκελ και Σόιμπλε να δείξουν στους Γερμανούς πόσο μάγκες και κυρίαρχοι στο Eurogroup είναι, και ένα γλυκό υπνωτικό για όλους μας είναι το γεγονός αυτό. Αλλά ας μιλήσουμε για την ταμπακέρα:
Πού θα πάνε αυτά τα 3 δισ. ευρώ; Στη δημιουργία θέσεων εργασίας για τους 2 εκατ. ανέργους; Στα νοσοκομεία, για να μην πετάνε τους ανθρώπους στο δρόμο; Σε μία έστω μικρή οικονομική στήριξη συνταξιούχων, που δεν έχουν ούτε τα φάρμακά τους να πάρουν; Σε στήριξη εμπόρων, βιοτεχνών και μικροεπιχειρηματιών που ζουν με τον τρόμο του λουκέτου ή της φυλακής λόγω αδυναμίας εξόφλησης χρεών σε ΙΚΑ, εφορία και ταμεία;
Γιατί αν δεν πάνε κάπου σε όλα αυτά τα 3 δισ. (σταγόνα στον ωκεανό βέβαια, αλλά έστω και αυτά δίνουν μία μικρή ανάσα σε χιλιάδες Έλληνες) τότε η μεγάλη επιτυχία για την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές αφορά μόνο την κυβέρνηση, τις τράπεζες και κάτι μεγαλοεργολάβους που ίσως εξοφληθούν με τα λεφτά αυτά, θα αφορούν γενικά κάποιους οικονομολόγους και «προφήτες» που παίζουν με τους αριθμούς.
Πού θα πάνε αυτά τα 3 δισ.;
Ας σταματήσουν σήμερα κιόλας οι θριαμβολογίες και οι αυτοθαυμασμοί από Σαμαρά, Βενιζέλο και Στουρνάρα και ας μας πουν σοβαρά και υπεύθυνα πού θα πάνε αυτά τα 3 δισ. ευρώ που δανειστήκαμε, βέβαια με μεγαλύτερο (σχεδόν διπλάσιο) επιτόκιο από ό,τι μας δανείζει το ταμείο στήριξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο, και ας μας δηλώσουν δημόσια τον σχεδιασμό τους για εκμετάλλευση των χρημάτων αυτών σε όφελος Ελλήνων πολιτών που δυστυχούν.