ΣΑΛΑΓΙΑΝΝΗ - ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΩΝ ΑΓΡΑΦΩΝ

Έτσι όπως φαίνεται από το Λεοντίτο, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Είναι το εντυπωσιακότερο τοπίο των Αγράφων. Το πέταλο Ντελιδιμιού – Σαλαγιάννη με τις δαντελωτές, απόκρημνες καταλήξεις, δίνει στο βουνό χαρακτήρα έντονα αλπικό. Η δύναμη της μορφής συνδυάζεται με την ομορφιά της άνοιξης. Η αφθονία των βροχών πρασίνισε τον τόπο. Ένα κρεσέντο ήχων και χρωμάτων, λίγο πριν την καλοκαιρινή ραστώνη.

Προσπερνάμε το σχεδόν έρημο χωριό συνεχίζοντας στον χωματόδρομο, παράλληλα με το ρέμα που κόβει στη μέση το πέταλο. Από την άλλη πλευρά του, το Φουντωτό με τα λίγα σπίτια του κρυμμένα στην πυκνή βλάστηση. Το ελατόδασος κυριαρχεί στις ασβεστολιθικές πλαγιές μέχρι τα υποαλπικά λιβάδια, στο υψόμετρο των 1700 μέτρων.

Αφήνοντας πίσω μας το τελευταίο μαντρί, μπορούμε πλέον να ανιχνεύσουμε τις λεπτομέρειες του συγκλονιστικού ανάγλυφου. Το νερό, ο πάγος και το χιόνι, προαιώνιοι μάστορες της πέτρας, σμιλεύουν το βουνό δημιουργώντας βελονοειδείς απολήξεις, στενά περάσματα και γκρεμούς χαώδεις. Αρκεί όμως μια μέρα ανοιξιάτικη σαν την σημερινή για να γλυκάνει το τραχύ τοπίο, να μας ανεβάσει ανάλαφρα ψηλότερα. Είμαστε στα λιβάδια του Μέγα Στανού, τα κοπάδια μόλις έχουν ανεβεί και ήδη βόσκουν το καταπράσινο χορτάρι της αντικρινής πλαγιάς.

Το μικρό ρέμα, τα κίτρινα αγριολούλουδα στις όχθες του, το ταξίδι των σύννεφων.  Μέχρι το διάσελο της Ασημόραχης, κάτω από το Σαλαγιάννη, στο όριο των νομών Καρδίτσας και Ευρυτανίας. Αθέατη η ψηλότερη κορυφή από εδώ. Ένα εμφανές μονοπάτι στην ανατολική πλαγιά ανάμεσα σε πελώριους λιθώνες, από αυτούς που απέκοψαν παλαιότερων χρόνων παγετώνες.

Στο τέλος του μονοπατιού ανεβαίνουμε απότομα ανάμεσα σε πέτρες και χορτάρια. Τα τελευταία απομεινάρια του χιονιού, ανάμνηση του σκληρού φετινού χειμώνα. Σύντομες στάσεις, μικρές ανάσες και είμαστε πια στην κορυφή, ή μάλλον στην προκορφή, αφού η ψηλότερη βρίσκεται λίγο νοτιότερα.

Μεσολαβεί ένα πέρασμα επίφοβο, στο φρύδι της κορυφογραμμής, ένας διάδρομος πάνω από την άβυσσο. Μια ευκαιρία για φωτογραφίες εντυπωσιακές, εφάμιλλες με αυτές άλλων ψηλότερων και πιο διάσημων κορυφών. Και κάπου εκεί, από το πουθενά, ψηλά πάνω από τα κεφάλια μας ένα ζευγάρι όρνεων, ξαφνιασμένα από την εμφάνισή μας. Είμαστε στην επικράτεια του γύπα, γνωστή από τους θρύλους που συνοδεύουν την παρουσία τους στην περιοχή. Ετούτο το κομμάτι της ορεινής χώρας είναι ένα από τα τελευταία καταφύγια για το είδος, το άλλοτε κοινό και τώρα άμεσα απειλούμενο. Καθώς πετούν όλο και πιο ψηλά, σύντομα χάνονται από τα μάτια μας, γίνονται ένα με το άσπρο των σύννεφων.

Καθόλου δεν βιαζόμαστε να επιστρέψουμε, αφού έχουμε πολλά να δούμε από το ύψος των 2130 μέτρων, στην καρδιά του Αγραφιώτικου τοπίου. Συνηγορούν σε αυτό η διαύγεια της ημέρας και ο αίθριος καιρός, απαραίτητος σύμμαχος σε κάθε ανάβαση αυτού του είδους.

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Το Σαββατοκύριακο 9-10/6 θα επισκεφτούμε τον Γράμμο για να ανεβούμε στην ψηλότερη κορυφή του, το 2520. Θα διανυκτερεύσουμε στη Γράμμοστα, στο ξενώνα Grammos Lodge. Πληροφορίες στα γραφεία του συλλόγου μας Ομήρου 6 (κάτω από το ΚΑΠΗ), τηλ. 2431072077 κάθε Παρασκευή από 9.00 έως 11 μμ.