Πότε και πως δημιουργήθηκε και τούτη η θαυμαστή γωνιά του τόπου μας δεν μας είναι γνωστό. Υπάρχουν στοιχεία στα αρχεία μας αλλά χρειάζονται κάποιες σελίδες για να τα αναφέρουμε. Εκείνο που γνωρίζουμε είναι ότι εδώ και πολλά χρόνια κατά την εορτή του Αγίου Πνεύματος τελείται Θεία Λειτουργία με κατάνυξη.
Ο Στύλος δηλ. το Αϊπνέμμα αποτελεί ένα ενιαίο και πελώριο βραχόβουνο, « Τιτανοθεριό» το αποκαλούσαν οι παλιοί Καστρακινοί. Στη νότια πλευρά του Στύλου βρίσκονται λαξευμένες δεξαμενές και προς δυσμάς υπάρχει καταφύγιο Κάποια στοιχεία μας γυρίζουν στο έτος 1340 και μας πληροφορούν πως στο στύλο ανέβηκε ο Όσιος Αθανάσιος με το σοφό γέροντα Γρηγόριο και άλλους αδελφούς και ως ασκητεύσαντες εκεί, ονομάστηκαν Στυλίτες.
Ο στύλος, δηλαδή το Αϊπνέμμα, ήτοι η Μονή των Ταξιαρχών είναι ένα παλιό κατασκεύασμα με μεγάλη ιστορία που κρύφτηκε στα βάθη των αιώνων. Το λαξευμένο Μονύδριο μοναδικό με λαξευμένους κίονες από τον ίδιο το βράχο στο εσωτερικό ώστε να χωρίζει το ιερό από τον άλλο χώρο του Μονυδρίου στέκει και θα στέκει εδώ αιώνες κρυμμένο βαθιά μέσα στον χρόνο και την ατάραχη ιστορία του.
Παλιά οι Καστρακινοί ανέβαιναν δύσκολα στο Αϊπνέμμα , δένονταν ακόμα και με σχοινιά. Από το 1950 και μετά, η ανάβαση έγινε ευκολότερη γιατί κάποια κρύα νύχτα του Γενάρη ένα κομμάτι βράχου ξεκόπηκε και κατακομμάτιασε εκείνο το βράχο με το δύσκολο πέρασμα.
«Το παν εσείστηκε συθέμελα και δεν μπορούσαν οι Καστρακινοί να καταλάβουν το τι ακριβώς συνέβη. Μια εκθαμβωτική αναλαμπή προήλθε από την πρόσκρουση κι ένας κρότος τρομακτικός», αναφέρει στο βιβλίο του ο Φώτης Κοτοπούλης.
Σύμφωνα με πληροφορίες ένα ακόμα άνοιγμα στο βράχο προήλθε από σεισμό το 1970 και η πρόσβαση στο Αϊπνέμμα έγινε ευκολότερη. Υπήρξε όσο γινόταν βέβαια και ανθρώπινη παρέμβαση, παρουσία πάντα και του αείμνηστου ιερέα επί 40 χρόνια Καστρακίου Παπα-Φώτη.
Αυτά μελετώντας και σκεπτόμενη, ξεκίνησα την 23η Ιουνίου 2013 ώρα 7 το απόγευμα για το δύσκολο ανέβασμα όχι όμως και ακατόρθωτο. Η πίστη σε ανεβάζει εκεί που το θαύμα συνεχίζεται και θα συνεχίζεται στους αιώνες.
Κατά τη διαδρομή-ανάβαση, που διήρκησε 70 λεπτά περίπου, συνάντησα πολλούς Καστρακινούς και Καλαμπακιώτες προσκυνητές αλλά και μερικούς ξένους τουρίστες. Μεταξύ όλων αυτών και μια ομάδα, κυρίως νέων, με επικεφαλή τον δραστήριο Πρόεδρο του Καστρακίου κ. Γιάννη Περικλή που μετέφεραν εξοπλισμό και τρόφιμα για την διανυκτέρευση στο πλάτωμα, εκεί στην κορυφή όπου βρίσκεται ο σκαλισμένος στο βράχο Ναΐσκος.
Μοναδική εμπειρία και θαυμασμός. Νομίζεις ότι επικοινωνείς με το Θείο. Αναρωτιέσαι, πως είναι δυνατό να έζησε εδώ, για πολλά χρόνια, άνθρωπος.
Όπου και αν γυρίσεις το βλέμμα σου, στο μικρό πλάτωμα, στο χώρο που περιβάλλεται από βράχους, έχεις την αίσθηση ότι ένα βλέμμα Άγιο σε παρακολουθεί και σε κατευθύνει, σε προφυλάσσει και σε οδηγεί.
Μεγαλείο ψυχής, θέλησης και πίστης.
