Από το πρωί που ξύπνησα σήμερα, μου έχουν πάρει τα’ αυτιά δημοσιογράφοι, δήμαρχοι, βουλευτές, υποψήφιοι βουλευτές, «φωστήρες» κάθε είδους, με κάποια επιχείρηση κατεδάφισης αυθαιρέτων στην Αττική.

Μιλάμε για την απόλυτη τρέλα. Απ’ ότι φαίνεται στον τηλεοπτικό φακό, καμιά πενηνταριά, Ρομα (γύφτοι) , έχουν στήσει οδοφράγματα σε κεντρική λεωφόρο της Αθήνας, έχουν βάλει φωτιές και διαμαρτύρονται. 

Μα είναι ερώτηση αυτή που μου κάνεις; Τι μου 'κανες και πίνω; Μου τσάκισες τη ζωή. Ένα βυτίο κρασί να πιω, πάλι θα σκέφτομαι πού θα βρω λεφτά να πληρώσω τον ΕΝΦΙΑ, το νοίκι μου, το ηλεκτρικό.

Τι μου 'κανες και πίνω; Δεν πιστεύω πια τίποτα απ' όσα μου λένε για να πάρουν την ψήφο μου. Ψάχνω τη χαμένη ηλιαχτίδα της ζωής μου, για να ελπίσω κάπου, σε κάτι, έστω για το απώτερο μέλλον. Όχι για μένα. Έστω για τα παιδιά μου.

Μου τα πήρες όλα, γ.... τα μνημόνιά σου. Και τη δουλειά μου και το χαμόγελο στο σπίτι και τα όνειρά μου. Κάθε φορά που ερχότανε ο Τόμσεν, έτρεμα σαν να με πηγαίνει μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Να επαναφέρουμε τους «εξόριστους» της σύγχρονης ελληνικής οικογένειας στον πυρήνα της.

Σήμερα η παγκόσμια κοινότητα γιορτάζει την μέρα της τρίτης ηλικίας θέλοντας μ΄ αυτόν τον τρόπο να εκφράσει την ευγνωμοσύνη της για την προσφορά τους στην πρόοδο και ευημερία των κοινωνιών αλλά και να τονίσει πως οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας μπορεί να είναι απόμαχοι της δουλειάς αλλά μαχητές της ζωής.

Γράφει ο Δρ. Κώστας Πατέρας, D. Ed., M.Ed., Ph.D., Πολιτευτής

          Τρομερή είναι η κατάσταση που βιώνει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Τα προβλήματα είναι τεράστια τόσο στην πραγματική οικονομία όσο και σε τομείς βασικούς για την ζωή μας, όπως Παιδεία, Υγεία και Κοινωνικές Παροχές. Την ίδια ώρα που τα προβλήματα αυτά, εισαγόμενα ή ντόπια, θέλουν λύσεις, προκειμένου να ανακουφισθεί ο Λαός, την ίδια ώρα δεν υπάρχουν πολιτικοί με προσωπικότητα, με δυνάμεις και φυσικά δεν υπάρχουν κόμματα να βγάζουν… το κάρο… από την λάσπη.., που οι ίδιοι το έριξαν.