Το να ζεις μαζί τους, απαιτεί πολύ σοφία. Ναι ...σοφία.
Το να τα κοιτάζεις στα μάτια και να εισπράττεις τον πόνο τους, θέλει περισσή σκέψη.
Χθες «πήρα συνέντευξη» από μια αδέσποτη σκυλίτσα η οποία μου είπε:
«Λάτρεψα πόδια κι έφαγα κλωτσιές.
Πλησίασα χέρια κι έφαγα ξύλο.
Τους κοιτάζω με συμπόνια κι εκείνοι με βρίζουν.