Τοῦ Ἀρχιμ. Βαρλαὰμ Μετεωρίτου
...Ὀκτώβρης τοῦ 1940...!
Ἄρχισε ἤδη, στὰ βουνὰ τῆς Πίνδου, τὸ χιόνι νὰ πέφτῃ...
Ἕνα λευκὸ πέπλο σκεπάζει τὶς βουνοπλαγιές, ἀλλὰ καὶ ἕνα σκοτεινὸ πέπλο ἀμφιβολίας, πλακώνει τὶς καρδιὲς τῶν ἀγωνιστῶν καὶ τῶν ἀνθρώπων, γιὰ τὸ τί μέλλει γενέσθαι.
Τὸ κρύο τσουχτερό, διαπερνᾶ τὶς βαριὲς χλαῖνες καὶ φτάνει μέχρι τὰ κόκαλα...
Τὸ βαρύγδουπο "ΟΧΙ" τοῦ Μεταξᾶ, συνετάραξε τὸν τότε λογικὸ Κόσμο...!!!
Οἱ σειρῆνες τοῦ πολέμου ξύπνησαν τὸν κόσμο, τὸ ἀξέχαστο ἐκεῖνο πρωινό της 28ης Ὀκτωβρίου... ἕνας ἄνεμος καινούργιος φυσοῦσε πάνω ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ ἐπικράτεια...
Ἕνας ἄνεμος ποὺ φούσκωνε καὶ γέμιζε τὶς ἀγουροξυπνημένες καρδιὲς τῶν Ἑλλήνων μὲ ἐνθουσιασμὸ καὶ περηφάνια...!
Τὰ πατριωτικά, ἐνθουσιώδη ἐμβατήρια τῆς Σοφίας Βέμπο, ξεσηκώνουν τὸ ἐθνικὸ φρόνημα τῶν Ἑλλήνων στρατιωτῶν...
Τὸν τσολιά μας τὸν λεβέντη κάνεις δὲν τὸν σταματᾶ...
Νάτος... νάτος...! Μὲ τὴ λόγχη τραβᾶ, στὴν πρώτη γραμμὴ τοῦ πολέμου, στὰ ἑλληνοαλβανικὰ σύνορα καὶ τὴν Πίνδο...
Προστάτιδα, ὁδηγὸς καὶ βοηθὸς ἡ Παναγία.
Οἱ στρατιῶτες, τὴν βλέπουν μὲ τὰ μάτια τῆς πίστης τους, νὰ τοὺς ἐμψυχώνῃ καὶ μὲ τὸ ἀστραφτερό Της μαφόριο νὰ τοὺς «σκεπάζῃ», καθὼς πολεμοῦν στὰ χιονισμένα βουνὰ τῆς Πίνδου καὶ τῆς Ἀλβανίας...
Ὁ ἀφανὴς ἥρωας τῆς ἐποποιίας τοῦ 1940, ἀντιστράτηγος Χαράλαμπος Κατσιμῆτρος, αὐτὸς ὁ «σύγχρονος Λεωνίδας»... ἔλεγε στοὺς στρατιῶτες:
"Μαχόμεθα ἐναντίον ἐχθροῦ ὑπούλου καὶ ἀνάνδρου...
Ἐμπρὸς λοιπόν! Μὲ τὴ βοήθεια καὶ τοῦ Θεοῦ, ὅστις προστατεύει τὸν ἱερὸν καὶ δίκαιον ἀγώνα μας, καταδιώξατε ἀπηνῶς τὸν ἐχθρόν, τὸν ἄνανδρον καὶ δειλὸν ἐχθρόν... Εἶναι θρασύδειλος καὶ ὕπουλος. Συντρίψατέ τον μὲ τὰ ἀμείληκτα κτυπήματά σας. Ἡ Πατρὶς παρακολουθῆ ὑπερήφανος τὸν τίμιον ἀγώνα σας. Ἡ Δόξα σᾶς ἀναμένει."
Αὐτοὶ οἱ χιλιάδες ἥρωες, ποὺ πολέμησαν τότε στὸν ἑλληνοϊταλικὸ πόλεμο, ἔχουν ἀποσυρθῆ στὸ χρονοντούλαπο τῆς ἱστορίας!!!
Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς πρωταγωνιστές, ποὺ χάρισαν τὴ ζωή τους στὸ ἰδανικὸ τῆς Πατρίδας, μένουν καταδικασμένοι στὴ λήθη, ἀφοῦ οἱ μνῆμες ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη μένουν μόνον σὲ κάποια γνωστὰ ὀνόματα.
Σὲ λίγο καιρὸ θὰ μᾶς ποῦν ὅτι, αὐτὰ ἦταν παραμύθια τῆς γιαγιᾶς!!!
Πανάρχαιο ἑλληνικὸ ἔθιμο, εἶναι ὁ σεβασμὸς τῶν νεκρῶν...
Οἱ δαφνοστεφανωμένοι ἥρωες τῶν βουνῶν στέκουν ἐκεῖ ἀγέρωχα...! "Βρίσκονται παντοῦ..., θαμμένοι στὶς ὄχθες τῶν ποταμῶν..., κάτω ἀπὸ «παλάτια πολιτισμοῦ»..., δίπλα στὴ μεγάλη ἐλιά..., στὴν ἀνατολικὴ πλευρά..., ριγμένοι στὸ λάκκο μὲ τὸν ἀσβέστη..., κάτω ἀπὸ τὸ σχολεῖο..., στὶς κορυφὲς τῶν βουνῶν..., δεξιά του δρόμου..., δίπλα στὸ ρέμα..., δίπλα στὴν ἐκκλησία..."!
Αἰωνία αὐτῶν ἡ μνήμη...!!!
